LEEF JE EIGEN LEVEN
Geluk is grotendeels afhankelijk van de mate waarin jij jezelf bent. Hoe meer jij jezelf bent en doet wat bij je past, hoe meer je tot bloei komt en van betekenis bent. Toch zijn veel mensen vaak niet zichzelf. Waarom niet? We laten ons leiden door wat anderen van ons verwachten. Mijn vader had spijt op zijn sterfbed dat hij niet het leven had geleid waar hij blij van is geworden. Laat jou niet hetzelfde gebeuren!
Gewoontepatronen
Zodra we worden geboren, ontwikkelen we gewoontepatronen. Deze zijn grotendeels door anderen beïnvloed. Wat willen we zelf diep van binnen? Ken jij je kernwaarden en kernkwaliteiten? Weet jij wat jouw persoonlijke missie is? Handvatten om je kernwaarden, kernkwaliteiten en missie te bepalen vind je in De Gelukseconomie en leer je in de KISS GELUK-verdiepingsworkshops.
Eigen keuzes maken
Laat jij je te veel leiden door wat anderen denken en willen? Of maak jij je eigen keuzes? Keuzes die goed voelen en bij jou passen? Wie zich te veel laat leiden door anderen ontleent zijn identiteit ook aan anderen, niet aan wie je zelf bent. Je laat je dan leiden door extrinsieke motivatiefactoren zoals geld, erkenning en status. Je weet dan vaak niet eens meer wie je zelf bent en wat je kernkwaliteiten, drijfveren en idealen zijn. Waarom doen veel mensen niet wat ze zelf graag willen en waar ze zelf écht blij van worden? Het antwoord?
Angst en onwetendheid
We zijn vaak bang voor afwijzing en verlies van zekerheden. Of we weten niet meer hoe wij ons leven naar onze eigen hand kunnen zetten. Je hebt dan geen goed zelfbeeld en weet dan ook niet wat je potentieel is en mogelijkheden zijn. Je levert op deze manier heel wat van je authenticiteit in. Het belemmert je groei. Dat geeft een onbestemd gevoel dat vaak tot psychosomatische klachten leidt zoals vermoeidheid. Beetje bij beetje ben je jezelf aan het vernietigen. Je gedraagt je steeds meer als een robot. Erich Fromm zei hierover vorige eeuw:
“We zien vaak iemand die zich als een robot gedraagt. Hij begrijpt zichzelf niet en de enige die hij kent, is degene die hij denkt te moeten zijn. Hij praat zonder te communiceren. Hij glimlacht zonder werkelijk plezier. Echte pijn voelt hij niet meer, alleen nog onbestemde wanhoop. Over dit type mens kun je twee dingen zeggen: hij lijdt aan een gebrek aan spontaniteit en individualiteit. Daarnaast valt niet te ontkennen dat hij lijkt op de meesten van ons.”
Erich Fromm
